Strona główna
Uchwałą nr 7/2017 Zarządu Głównego Polskiego Związku Łowieckiego z dnia 19 stycznia 2017r. oraz działając w oparciu § 113 pkt 15 Statutu Zrzeszenia i Uchwałę nr 31/2010 Zarządu Głównego Polskiego Związku Łowieckiego z dnia 29 czerwca 2010 r. w sprawie zasad działania klubów specjalistycznych, podjął uchwałę o utworzeniu Klubu Niemieckiego Teriera Myśliwskiego Polskiego Związku Łowieckiego.
Klub Niemieckiego Teriera Myśliwskiego skupia posiadaczy psów rasy Niemiecki Terier Myśliwski, których wspólnym celem jest integracja środowiska właścicieli psów tej rasy poprzez promowanie jagdteriera, jak również jego hodowli zgodnie z przyjętym przez Klub zasadami. Ponad to do zadań Klubu należy propagowanie Niemieckiego Teriera Myśliwskiego jako uniwersalnego psa myśliwskiego, szczególne dbanie o zachowanie użytkowych cech rasy, eksterieru a także promowanie w kraju i poza granicami wybitnych przedstawicieli rasy pochodzących z Polski.
Myśliwych i entuzjastów dla których dobro rasy jest celem nadrzędnym, zachęcam do wstępowania w szeregi członków Klubu Niemieckiego Teriera Myśliwskiego w Polsce oraz dzielenia się swoim doświadczeniem. Współpraca, wymiana poglądów i doświadczeń między menerami to ważne działanie zmierzające do poprawy jakości pogłowia NTM a także do poszerzenia wiedzy hodowców. Im przewodnicy psów myśliwskich będą bardziej wyedukowani i zjednoczeni we wspólnym celu tym będziemy mieli lepsze psy, doceniane również na arenie międzynarodowej. Prowadzenie działań głównie indywidualnych nie przyniesie wielkiej korzyści polskiej kynologii.
Jagdterier rasa niezwykła
Mały, maści zwykle czarnej z podpalaniem, odważny waleczny, bezkompromisowy i nieczuły na ból tak w jednym zdaniu można scharakteryzować niemieckiego teriera myśliwskiego. Szczegółowe wymogi dotyczące cech fizycznych i psychicznych jagdteriera znajdziemy w uściślonym obecnie standardzie rasy, który obowiązuje niezmiennie od 15 lat. Wieloletni brak szczegółowego wzorca miał duży wpływ na niewyrównany w tej rasie jeszcze do niedawna eksterier. W klasyfikacji FCI jagdteriery zostały ujęte pod nr 103 w grupie 3, sekcji 1 teriery dużego i średniego wzrostu. Jagdterier w swojej ojczyźnie jest kreowany i wykorzystywany jako pies wszechstronny: norowiec, dzikarz, tropowiec, a także płochacz i aporter. W Polsce przedstawiciele tej rasy mają zwykle wąskie specjalności, z reguły są doskonałymi norowcami lub dzikarzami, czasami obie te profesje są łączone razem (u nas w kraju pojedyncze tylko egzemplarze układane są jako płochacze czy aportery). Z oczywistych względów dzikarze dodatkowo są szkolone jako tropowce, ale niektórzy przewodnicy twierdzą, że nie wszystkie osobniki ze względu na żywe usposobienie nadają się do pracy na tropie. Spore jednak grono menerów uważa, że NTM zarówno ten pobudliwy jak i ten bardziej zrównoważony może być doskonałym tropowcem, ale ten pierwszy zwykle wymaga poświecenia mu więcej czasu i uwagi niż temu drugiemu. Nie wielu z nas wie, że z okazji uroczystości obchodów 25 lecia powstania Deutschen Jagdterrier – Klub e.V dla uświetnienia imprezy zorganizowano konkurs pracy tropowców. Na konkurs zjechali się menerzy ze swoimi podopiecznymi z różnych części świata, min. ze Skandynawii i USA. W śród stawki startujących psów nie zabrakło także posokowców. Psy pracował na ścieżkach tropowych zakładanych 24, 48 i 72 godziny przed rozpoczęciem konkursu. Trzy pierwsze miejsca na 24, 48 i 72 godzinnych tropach zdobyły jagdteriery. Jeden z najbardziej utytułowanych polskich hodowców NTM śp. Edward Sumiński wspominał, że ten fakt był znaczący w podjęciu decyzji o rozpoczęciu przez niego hodowli tej rasy. Sprawozdanie z tego konkursu można znaleźć w jednym z archiwalnych nr miesięcznika wydawanego przez Deutschen Jagdterrier – Klub e.V. Część myśliwych zawęża pracę jagdteriera jako tropowca tylko do poszukiwania postrzałków zwierzyny czarnej aby np. sarną nie zbałamucić psa. Jest to o tyle zrozumiałe, że pies o wąskiej specjalności ukierunkowany np. tylko na zwierzynę czarną jest zwykle lepszym dzikarzem od psa wszechstronnego, a także wymaga mniej pracy podczas układania. Nie oznacza to jednak, że nie można posiadać dobrego dzikarza, który doskonale spisuje się w odszukiwaniu postrzałków każdej zwierzyny grubej, a także drapieżników. Wymaga to jednak odpowiedniej kolejności, metodyki nauczania, a także właściwego wieku rozpoczęcia pracy na tropie zwierzyny płowej. Pies musi być już doświadczonym i opolowanym dzikarzem zanim rozpoczniemy z nim pracę na tropie sarny czy jelenia, zwykle nie wcześniej niż w 3- 4 polu (4 5 lat).
Psy rasy jagdterier z lat 70 i 80 XX wieku były bardzo rozkręcone, ostre i cięte, odważne do szaleństwa wręcz bez instynktu samozachowawczego. Trudno się polowało z takimi psami. Zdarzało się, że terier ze złamaną żuchwą nadal z wściekłą pasją atakował dzika. W Niemczech kraju pochodzenia tego teriera i w innych państwach europejskich panuje tendencja do studzenia temperamentu jagdterierów. Nadmierna ich ostrość szkodziła rasie, zniechęcając wielu myśliwych do jej posiadania jako zbyt szalonej i trudnej w układaniu. Ucywilizowanie rasy nastąpiło w wyniku konsekwentnej selekcji osobników przeznaczonych do rozrodu i przemyślanego doboru par kojarzonych ze sobą zwierząt. Obecnie terier z Niemiec jest psem odważnym, wytrwałym i nieustępliwym pełnym temperamentu ale doskonale współpracującym i dającym się prowadzić myśliwemu.
Należy podkreślić, że generalnie jest to rasa łagodna w stosunku do ludzi i co ważne – do dzieci także. Jagdteriery potrafią znieść dużo pieszczot naszych milusińskich. Widziałem szczeniaki które wychowywały się w śród dzieci i przeszły swoisty chrzest dziecięcej miłości do piesków a na dodatek nie robiły sobie nic z tych tortur. Dorosłe psy po takich przejściach były cierpliwe i przyjacielskie dla naszych pociech.
